Roman Słoniowski

Dyscyplina: matematyka. Specjalności: metody numeryczne, równania różniczkowe.

Urodził się 24 lipca 1930 r. w Czułowicach w rejonie lwowskim na Ukrainie w rodzinie nauczycielskiej. Uczęszczał do szkoły średniej w Komarnem, którą ukończył w 1947 r. Studiował na Wydziale Matematyczno-Fizycznym Państwowego Uniwersytetu im. I. Franki we Lwowie. Studia ukończył w 1952 r.

Po ukończeniu studiów pracował do 1954 r. jako nauczyciel matematyki i fizyki w szkole średniej w Komarowsku. Od 1954 do 1994 pracował bez przerwy w Politechnice Lwowskiej na stanowiskach: asystenta (1954–1963), starszego wykładowcy (1963–1966), docenta (1966–1971) w Katedrze Matematyki Wyższej. W 1971 r. zorganizował Katedrę Matematyki Stosowanej i był jej kierownikiem do 1984 r. W kolejnych latach pracował w tej katedrze na stanowiskach docenta (1984–1990) i profesora (1990–1994). Od 1 października 1994 do 30 września 2001 pracował na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Instytucie Matematyki Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie.

Przygotował rozprawę doktorską na temat: Elementy teorii rozgałęziających się ułamków łańcuchowych i ich zastosowanie do rozwiązywania równań różniczkowych i procesów Markowa, którą obronił w Państwowym Uniwersytecie w Odessie w 1972 r. Promotorem rozprawy doktorskiej był prof. W. S k o r o b o g a t k o. Habilitował się w Kijowskim Uniwersytecie Narodowym im. Tarasa Szewczenki w 1992 r. na podstawie rozprawy Ułamkowo-wymierne metody numeryczne rozwiązywania sztywnych układów równań różniczkowych zwyczajnych. Recenzentami rozprawy habilitacyjnej byli: prof. dr hab. M.P. Sapahowas, prof. dr hab. P.J. Monastyrnyj i prof. dr hab. W.K. Zadiraka. Tytuł profesora otrzymał 29 czerwca 1993 r.

Główną dziedziną jego zainteresowań były równania różniczkowe. W szczególności zajmował się numerycznymi metodami rozwiązywania sztywnych układów równań różniczkowych oraz ich zastosowaniem w sterowaniu procesami dynamicznymi. Opublikował 92 prace naukowe w czasopismach zagranicznych i krajowych. Wypromował 7 doktorów nauk matematycznych.

Był członkiem komisji ds. przewodów doktorskich przy Państwowym Uniwersytecie im. I. Franki we Lwowie.

Zmarł 11 stycznia 2010 r. we Lwowie. Został pochowany na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.

Źródło:

1. Bonusiak, W. (red.): Dzieje Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie (1965–2000), Wyd. Wyższej Szkoły Pedagogicznej, Rzeszów 2001, s. 166-167.
2. Технічні вісті 2002/1(14), 2(15), s. 9. 

Opracował: Zbigniew Suraj