Ignacy Malec

Dyscyplina: matematyka. Specjalność: nauczanie matematyki.

Urodził się 1 lutego 1902 r. w Tomaszowie Lubelskim. W wieku 7 lat rozpoczął naukę w rządowej szkole rosyjskiej „Dwuchkłassnoje Naczalnoje Gorodskoje Ucziliszcze”, innej szkoły na terenie ówczesnego Tomaszowa nie było. Czwartą klasę szkoły miejskiej ukończył 1917 r., zaś w latach 1917–1925 – szkołę średnią (taki obowiązywał wówczas system szkolny). W szkole uczył się dużo, chętnie i dobrze. Otrzymywał promocję każdego roku jako „odznaczony” lub „chlubnie odznaczony”. W trakcie nauki w gimnazjum był członkiem orkiestry szkolnej, grał na klarnecie, a później na skrzypcach. W latach 1925–1929 studiował matematykę jako przedmiot kierunkowy na Wydziale Matematyczno-Fizycznym Uniwersytetu Poznańskiego, uczęszczał również na zajęcia z fizyki i chemii. Z okresu swoich studiów wspominał, jako dobrego wykładowcę, logika – prof. Kozłowskiego.

Po ukończeniu studiów w 1929 roku podjął pracę w charakterze nauczyciela matematyki w Państwowym Gimnazjum im. Bartosza Głowackiego w Tomaszowie Lub., gdzie pracował do rozpoczęcia II wojny światowej. W okresie wojny pracował najpierw w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych (1 I – 31 XII 1942), a potem w Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej ( 1 I 1943 – VII 1944) w Tomaszowie Lub.

Dnia 9 VI 1940 r. został aresztowany przez Niemców i osadzony na Rotundzie w Zamościu, a potem, po 7 dniach, przewieziony na Zamek w Lublinie. 28 VI 1940 r. został zwolniony, prawdopodobnie ze względów zdrowotnych (inwalida z usztywnioną nogą). Jego współwięźniowie skierowani zostali do Oświęcimia, do Niemiec lub zginęli na miejscu.

Od 1 VII 1940–21 VII 1944 działał w Ruchu Oporu (ZWZ-AK) na terenie Tomaszowa, przyjmując pseudonim „Żubr”. Był zastępcą komendanta na teren miasta. W czerwcu 1942 r. skierowany do Biura Informacji Podziemnej (BIP) Obwodu Tomaszów z zasięgiem na teren miasta.

Od 1 IX 1940 do lipca 1944 brał czynny udział w tajnym nauczaniu w zakresie szkoły średniej w powiecie tomaszowskim i zamojskim. Z dniem 1 IX 1944 r. podjął pracę w Liceum Ogólnokształcącym w Tomaszowie Lub. w charakterze nauczyciela, gdzie pracował do chwili przejścia w 1968 r. na emeryturę, ucząc głównie matematyki, a także fizyki, astronomii i chemii. W latach 1945–1954 uczył matematyki i fizyki w prywatnym Gimnazjum i Liceum dla Dorosłych, gdzie przez pewien okres pełnił funkcję dyrektora tej szkoły. W latach 1955–1959 był kierownikiem punktu konsultacyjnego Liceum Korespondencyjnego. W r. szk. 1947/48 był kierownikiem kursów dokształcających dla czeladników i mistrzów, a także nauczycielem. W latach 1951–1953 pracował jako nauczyciel w Zasadniczej Szkole Metalowej w Tomaszowie. W trosce o dobre wyniki nauczania organizował samopomoc koleżeńską wśród uczniów. Niezależnie od tak organizowanej pomocy, sam pomagał wielu słabym i wybierającym się na studia uczniom. Często udzielał im bezpłatnych lekcji na terenie szkoły, szczególnie w ostatnich latach swojej pracy zawodowej. Wielu uczniów utrzymywał przez wiele trudnych lat powojennych w swoim domu na stancji.

Poza systematyczną troską o poziom nauczania, był znany ze swojej mrówczej pracowitości przy prowadzeniu Szkolnej Kasy Oszczędności i PKO od pierwszych lat powojennych do 1963 r.

Jako wyjątkowy lokalny patriota, wybitny pedagog i wychowawca wielu pokoleń szkolnej młodzieży, pozostał we wdzięcznej pamięci tysięcy absolwentów tomaszowskiego liceum, o czym świadczą m.in. liczne wypowiedzi i wspomnienia zamieszczone na łamach książki pt. „ALMA MATER THOMASOVIENSIS 1917–1992” i następnych publikacjach wydawanych z okazji kolejnych zjazdów absolwentów tej szkoły.

Był też wielkim miłośnikiem i propagatorem rozwoju kultury fizycznej i sportu, a także wiernym kibicem „Tomasovii” (od chwili powstania tego klubu, tj. 1923 r.), nie opuszczając prawie żadnego meczu piłkarskiego tutejszej drużyny. Przyjeżdżał zawsze na „swoim” rowerze, z którym nie rozstawał się i siadał w odosobnieniu na ławce lub skarpie, aby móc skoncentrować się na tym, co dzieje się na boisku.

W 1967 r. został członkiem ZBoWiD. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Partyzanckim i Złotą Odznaką ZNP. Nigdy nie był związany z żadną partią polityczną. W 1982 r. Miejska Rada w Tomaszowie Lub. w uznaniu zasług w dziedzinie oświaty i kultury oraz wychowania młodzieży nadała jednej z tomaszowskich ulic imię Ignacego Malca.

Zmarł 3 lutego 1979 r. w Tomaszowie Lub. Został pochowany na tzw. „starym” cmentarzu w Tomaszowie Lub.

Źródło:

1. Bolesław Cisło: TOMASZOWIANIE XX WIEKU wpisani w historię miasta i powiatu, Tomaszów Lub. – 2002 rok.
2. Alma Mater Thomasoviensis 1917–1992 (pod red. W.W. Bednarskiego), P.W. TomGraf s.c. w Tomaszowie Lub., Tomaszów Lub. – 1992.

Ignacy Malec za swoją patriotyczną postawę i sumienną pracę otrzymał:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Krzyż Partyzancki, 
• Złotą Odznakę ZNP.

Opracował: Zbigniew Suraj