Franciszek Leja

Dyscyplina: matematyka. Specjalność: analiza zespolona, funkcje analityczne.

Urodził się 27 stycznia 1885 r. w Grodzisku Górnym koło Leżajska w rodzinie chłopskiej Jana i Elżbiety z domu Majkut. W latach 1892–1894 uczęszczał do 3-klasowej szkoły ludowej w Grodzisku. Aby uzyskać prawo składania egzaminu do szkoły średniej, uczęszczał w roku szkolnym 1895/1896 do klasy 4 szkoły powszechnej w Leżajsku. W latach 1896–1904 kontynuował naukę w gimnazjum w Jarosławiu. Po ukończeniu gimnazjum studiował matematykę w Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Studia ukończył w 1909 r.

Jako najlepszy student otrzymał od Krajowej Rady Szkolnej we Lwowie skierowanie do pracy w charakterze zastępcy nauczyciela matematyki i fizyki w Drohobyczu. Z nominacji zrezygnował, prosząc Radę Szkolną o skierowanie do pracy we Lwowie lub Krakowie, uzasadniając swą prośbę chęcią podjęcia dalszych studiów. Po roku oczekiwania otrzymał pracę na stanowisku zastępcy nauczyciela matematyki i fizyki w IV Gimnazjum w Krakowie, gdzie pracował do końca czerwca 1911 r. Na wniosek władz szkolnych został przeniesiony do pracy na okres jednego roku do gimnazjum w Bochni. Równocześnie rozpoczął współpracę naukową z prof. Kazimierzem.Żorawskim¹ z Uniwersytetu Jagiellońskiego. W czasie pracy w gimnazjum w Krakowie przygotował rozprawkę Pierwsze zasady geometrii nieeuklidesowej, która została zamieszczona w sprawozdaniu dyrektora IV Gimnazjum w Krakowie. Na wniosek prof. K. Żorawskiego otrzymał w nagrodę za interesujący artykuł od Akademii Umiejętności stypendium naukowe na roczne studia zagraniczne w Sorbonie w Paryżu – centrum ówczesnej matematyki. Wiosną 1913 r. odbył podróż do Londynu, gdzie poznał osobiście wybitnych matematyka i logika prof. Alfreda Whiteheada²  oraz  Bertranda Russella³, współautorów znanej książki Principia Mathematica. Po powrocie z Paryża władze szkolne przydzieliły od września 1913 r. pracę w V Gimnazjum w Krakowie. Od października tego roku – na wniosek prof. K. Żorawskiego – objął jednocześnie stanowisko połówkowego asystenta przy Katedrze Matematyki Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Stopień doktora nauk matematycznych uzyskał w 1916 r. na Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie rozprawy Własności niezmiennicze równań różniczkowych ze względu na przekształcenia stycznościowe, której promotorem był prof. Kazimierz Ż o r a w s k i¹. Bezpośrednio po uzyskaniu doktoratu otrzymał stanowisko asystenta w Katedrze Matematyki UJ, pełniąc jednocześnie obowiązki nauczyciela V Gimnazjum w Krakowie, przygotowywał się do habilitacji. Po złożeniu egzaminów w 1922 r. otrzymał tytuł docenta matematyki.

W 1923 r. objął Katedrę Matematyki na Wydziale Chemii Politechniki Warszawskiej z tytułem profesora nadzwyczajnego. W 1924 r. władze Politechniki Warszawskiej uznały jego habilitację i od tego czasu obok wykładów na Politechnice Warszawskiej prowadził wykład monograficzny dla studentów matematyki Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1934–1936 pełnił funkcję dziekana Wydziału Chemii Politechniki Warszawskiej. Od października 1936 r. podjął ponownie pracę w Uniwersytecie Jagiellońskim, przyjmując katedrę po znakomitym matematyku prof. Stanisławie Zarembie⁴, który przeszedł na emeryturę.

W czasie studiów w Paryżu zawarł bliską znajomość z wybitnym matematykiem francuskim  Henri Lebesgue⁵. W 1938 r. z inicjatywy F. Leji na zaproszenie PTM odwiedził Polskę H. Lebesgue, a w rok później F. Leja został zaproszony przez Francuskie Towarzystwo Matematyczne do wygłoszenia odczytu naukowego w Instytucie H. Poincarégo w Paryżu.

W 1960 r. przeszedł na emeryturę, nie przerywając jednak aktywnej działalności naukowej, dydaktycznej i organizacyjnej. Prowadził nadal seminaria i wykłady dla studentów matematyki Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz seminarium w Krakowskiej Pracowni Instytutu Matematycznego PAN dla matematyków ośrodka krakowskiego specjalizujących się w analizie zespolonej.

Aresztowany 6 listopada 1939 r. w Collegium Novum UJ przez hitlerowców i więziony najpierw w Krakowie, a potem w Sachsenhausen. Zwolniony z obozu w maju 1940 r. przybył do rodzinnej miejscowości Grodzisko, gdzie był pod stałą obserwacją niemiecką. Mimo to prowadził tajne nauczanie i egzaminowanie studentów z UJ. W styczniu 1945 r. zgłosił się do pracy w Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie zajął się organizacją Instytutu Matematycznego UJ, uruchomieniem Oddziału Krakowskiego PTM oraz wznowieniem wydawania Rocznika Polskiego Towarzystwa Matematycznego  (Annales Societatis Mathematicae Polonae). Po powstaniu Państwowego Instytutu Matematycznego w 1948 r. (który w 1952 r. został przekształcony w dotychczas istniejący Instytut Matematyczny PAN) objął stanowisko kierownika Działu Funkcji Analitycznych, przyczyniając się do znacznego rozwoju analizy zespolonej w Polsce w okresie powojennym. Pełnił obowiązki dziekana Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego.

Był współzałożycielem Polskiego Towarzystwa Matematycznego w Krakowie w 1919 r.  W latach 1963–1965 był prezesem Zarządu Głównego PTM. Został odznaczony członkostwem honorowym tego Towarzystwa. Współpracował z wieloma zagranicznymi instytutami matematycznymi, był członkiem korespondentem Akademii Nauk Ścisłych w Limie. W 1966 r. otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego.

Prace naukowe publikował również za granicą, np.: we francuskim Bulletin des Sciences Mathematiques. Był twórcą krakowskiej szkoły naukowej funkcji analitycznych. 

W 1961 r. został laureatem nagrody państwowej I stopnia. W 1966 r. otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego. Jest autorem 10 monografii i podręczników dla studentów, m.in. Rachunek różniczkowy i całkowy, Geometria analityczna i Funkcje zespolone, wydane przez Państwowe Wydawnictwa Naukowe w Warszawie.

W uznaniu zasług dla rozwoju polskiej matematyki, Rada Państwa odznaczyła Go: Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Był też odznaczony złotą odznaką Za pracę społeczną dla m. Krakowa.

Oprócz matematyki kochał muzykę i malarstwo. Był wielkim społecznikiem. W rodzinnej miejscowości był współzałożycielem Orkiestry Włościańskiej, Spółdzielni Mleczarskiej, Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Pożyczkowej im. F. Stefczyka i teatru. Wspierał finansowo wszelkie społeczne inicjatywy, pomagał zdolnym uczniom w kontynuowaniu nauki. Przeznaczył znaczną kwotę pieniędzy na nagrody dla wyróżniających się studentów i młodych pracowników naukowych Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Zmarł w Krakowie 11 października 1979 r.  Zgodnie z Jego wolą został pochowany na cmentarzu w rodzinnym Grodzisku Górnym.

Grobowiec prof. F. Leji w Grodzisku Dolnym.

¹ Kazimierz  Żorawski (1866–1953) - profesor matematyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, Politechniki Warszawskiej oraz Uniwersytetu Warszawskiego. Członek tytularny Polskiej Akademii Nauk. Specjalista w zakresie równań różniczkowych, geometrii różniczkowej oraz fizyki matematycznej.  

² Alfred N. Whitehead (1861–1947) – matematyk i filozof angielski. Wykładowca  matematyki w Trinity College w Cambridge, profesor University College i Imperial College of Science and Technology w Londynie oraz Uniwersytetu Harvarda w Cambridge w USA.  

³ Bertrand Russell (1872–1970) – filozof i logik angielski. Laureat literackiej Nagrody Nobla.  

⁴ Stanisław Zaremba (1863–1942) – profesor matematyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Członek Polskiej Akademii Umiejętności. Wybitny specjalista w zakresie równań różniczkowych cząstkowych drugiego rzędu.  

⁵ Henri L. Lebesgue (1875–1941) – matematyk francuski, profesor uniwersytetu w Paryżu, członek francuskiej Akademii Nauk.

Źródło: 

• Szkoła Podstawowa w Grodzisku Górnym im. Prof. Franciszka Leji 1898–1998, Materiały informacyjne z okazji Obchodów Jubileuszu 100-lecia Szkoły Podstawowej im. prof. Franciszka Leji w Grodzisku Górnym, listopad 1998.

Kilka pamiątkowych zdjęć dotyczących prof. Franciszka Leji

Prof. F. Leja w swoim gabinecie w Uniwersytecie Jagiellońskim.

Izba Pamięci w Szkole Podstawowej im. Prof. F. Leji w Grodzisku Górnym. 

Profesor Franciszek Leja za swoją działalność otrzymał:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski  1954
• Medal 10 Lecia Polski Ludowej  1955
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski  1959
• Nagrodę Państwową II Stopnia 1961
• Złotą Odznakę "Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa 1969
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski 1970
• Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej 1973

A. Prace naukowo-badawcze

1. Własności niezmiennicze równań różniczkowych ze względu na przekształcenia stycznościowe, Prace Mat.-Fiz. 29 (1918), s. 179-256 (praca doktorska).
2. Bestimmung der Invarianten der gewöhnlichen Differentialgleichungen in Bezug auf die Punkttransformationen, Monatsh. Math. und Physik 29 (1918), s. 203-254.
3. O warunkach, aby zwyczajne równanie różniczkowe rzędu 1-go posiadało całki osobliwe, Wiadom. Mat. 22 (1918), s. 83-109.
4. Sur la distribution des valeurs des fonctions analytiques dans leurs domaines d'existence, Ann. Soc. Polon. Math. 1 (1922), s. 35-57.
5. Sur les surfaces singuliéres des fonctions analytiques de deux variables complexes, ibidem  1 (1922), s. 74-84.
6. Sur une propriété des domaines concaves, ibidem 3 (1924), s. 222-224 (wspólna z W. W i l k o s z e m).
7. Series entiéres doubles et multiples, Prace Mat.-Fiz. 33 (1925), s. 1-24.
8. Sur une dépendence linéaire et son application, ibidem 34 (1926), s. 31-34.
9. Sur les séries semi-convergentes, Ann. Soc. Polon. Math. 4 (1926), s. 113-120.
10. Sur la notion du groupe abstrait topologique, Fund. Math. 9 (1927), s. 37-44.
11. Un lemme topologique et son application dans la théorie des groupes abstraits, ibidem  10   (1927), s. 421-426.
12. Sur les équations équivalentes aux équations différentielles linéaires du 3 ordre, Sprawozd. z Posiedz. Tow. Nauk. Warsz. 19 (1927), s. 407-420.
13. Sur une propriété des séries entiéres doubles, C. R. Acad. Sci. Paris 185 (1927), s. 1103-1105.
14. Sur la frontiére du domaine de convergence des series entiéres doubles, Ksiêga Pami¹tkowa 1-go Pol. Zjazdu Matemat., Lwów 1928, s. 127-133.
15. Sur la continuité de la somme des séries entiéres multiples, Bull. Soc. Math. France 57  (1929), s. 72-77.
16. Przyczynek do teorii zbieżności średniej, Mathesis Polska 5 (1930), s. 9-15.
17. Sur  les transformations  linéaires  des  suites  doubles et multiples, Bull. Acad. Polon. Cl. Sci. Math. Sér. A (1930), s. 1-10.
18. Sur la notion de convergence des séries doubles, Math. Ann. 103 (1930), s. 364- 368.
19. Sur les séries de Dirichlet doubles, Comptes Rendus du I. Congrés des Math. des Pays Slaves (1930), s. 140-158.
20. Sur la sommation des séries entiéres par la méthode des moyennes, Bull. Sci. Math. Paris 54 (1930),  s. 239-245.
21. Sur une propriété des séries entiéres, Math. Ann. 104 (1930), s. 143-149.
22. Sur quelques propriétes frontiéres des séries entiéres doubles,  Atti  del  Congr. Internat, dei Matem. Bologna (1930), s. 347-355.
23. Remarque sur la convergence des séries doubles, Ann. Soc. Polon. Math. 9 (1931), s. 135-142.
24. Sur une propriété des séries de polynômes, C. R. Acad. Sci. Paris 193 (1931), s. 506-509.
25. Sur le facteur de convergence des séries de polynômes, ibidem 193 (1931), s. 764-766.
26. Sur la domaine de convergence des séries des polynômes homogénes, ibidem 194 (1932), s. 431-434.
27. Sur une famille de séries trigonométriques doubles, Bull. Soc. Math. France 59 (1932), s. 119-127.
28. Sur les suites de fonctions analytiques, Mathematica (Cluj) 6 (1932), s. 89-96.
29. Sur les suites de polynômes bornés sur une courbe, Math. Ann. 107 (1932), s. 68-92.
30. Sur les séries des polynômes homogénes,  Rend. Circ. Mat. Palermo 56 (1932), s. 419-445.
31. Sur la croissance des suites de polynômes convergentes sur la frontiére d’un domaine, Verhandl. des Intern. Math. Kongress Zürich (1932), s. 139-140.
32. Sur une propriété des suites des fonctions analytiques  bornées sur une courbe, C. R. Acad.  Sci. Paris 196 (1933), s. 321-323.
33. O współczynnikach zbieżności szeregów funkcyj analitycznych, Sprawozd. z Po­siedz. Tow. Nauk. Warsz., Wydz. III, 25 (1933), s. 4-6.
34. Sur les suites de polynômes bornés presque partout sur la frontiére d'une domaine, Math. Ann. 108 (1933), s. 517-524.
35. Sur une constante liée a chaque ensemble plan fermé et son application, C. R. Acad. Sci. Paris 197 (1933), s. 21-22.
36. O pewnej własności podwójnych szeregów Dirichleta, Sprawozd. z Posiedz. Tow. Nauk. Warsz., Wydz. III, 26 (1933), s. 3-11.
37. Sur certaines limites relatives aux polynômes de Lagrange et aux ensembles fermés, Bull. Acad. Polon. Sci., Ser. A. 9 (1933), s. 281-289.
38. Sur l’existence du domaine de convergence des séries des polynômes homogénes, ibidem   10   (1933), s. 453-461.
39. Sur une fonction limite liée aux polynômes de Lagrange et aux ensembles fermés, C. R. Acad. Sci. Paris 198 (1934), s. 42-44.
40. Une méthode de construetion de la fonction de Green appartenant à un domaine plan quelconque, ibidem 198  (1934), s. 231-234.
41. Sur les séries de polynômes   homogénes  bornés sur un segment rectiligne, Rend. Circ. Mat. Palermo 58 (1934), s. 144-150.
42. Sur la definition du diamétre et de l’écart transfini des ensembles plans, Ann. Soc. Polon.  Math. 12 (1934), s. 29-34.
43. Sur les suites de polynômes, les ensembles fermés et la fonction de Green, ibidem 12 (1934), s. 57-71.
44. Sur une suite de fonctions liées aux ensembles plans fermés, ibidem 13 (1934), s. 53-58.
45. Construction de la fonction analytique effectuant la représentation conforme d’un domaine plan quelconque sur le cercle,  Math. Ann. 111 (1935),  s. 501-504.
46. Les suites des polynómes et la representation conforme, Èasopis Pest. Mat. a Fis. 64 (1935), s. 151-153.
47. Sur les séries de Taylor des fonctions de deux variables réelles, Mathematica (Cluj) 9 (1935), s. 159-163.
48. Sur une fonction harmonique liée â un ensemble fermé quelconque de points de l’espace, C. R. Acad. Sci. Paris 201 (1935), s. 932-935.
49. Sur une classe de suites â termes réels,  Bull.  Acad. Polon. Sci. Matli. Cracovie 1/2 (1936), s. 1-7.
50. Sur certaines fonctions d’ensemble dans un espace métrique quelconque, C. R. Acad. Sci. Paris 202 (1936), s. 816-818.
51. Remarque sur le diamétre transfini d’un ensemble des points de l’espace, Prace Mat.-Fiz. 44 (1936), s. 331-336.
52. Sur une famille de fonctions harmoniques dans le plan liées â une fonction donnée sur la frontiére d’un domaine, Bull. Acad. Polon. Sci. et Lettre Sci. Math. ¾  (1936), s. 79-92.
53. Sur une suite de polynômes et la represéntation conforme d’un domaine plan sur un cercle, Ann.  Soc. Polon. Math. 14 (1936), s. 116-134.
54. Sur une fonction homogéne de deux variables jouissant d'une propriété extremale,  Ann. Acad. Sci. Tech. Varsovie 3 (1936), s. 193-206.
55. Sur certaines fonctions limites liées aux ensembles fermés de points de l’espace, Ann. Soc. Polon. Math. 15 (1936), s. 145-160.
56. Remarque sur un théoréme des M.M. Pólya et Szegö, ibidem 15 (1937), s. 168-177.
57. Sur les séries des polynômes homogénes de deux variables, Compt. Rendus du Congr. Inter. des Math. Oslo 2 (1937), s. 112-111.
58. Généralisation de certaines fonctions d'ensemble, Ann. Soc. Polon. Math. 16 (1937), s. 41-52.
59. Sur certaines propriétes de la formule d'inlerpolation de Lagrange, ibidem 16 (1938), s. 112-125.
60. Sur certaines fonctions rationelles extrémales, C. R. Acad. Sci. Paris 206 (1938), s. 639-644.
61. Sur l’approximation des fonctions continues par certaines fonctions harmoniques,   ibidem 207 (1938), s. 471-473.
62. Sur une famille de fonctions harmoniques liées à une fonction donnée dans unintervalle, Ann. Soc. Polon. Math. 17 (1938),  s. 1-7.
63. Sur une propriété des suites des polynômes bornés sur une courbe et sur son application, Ann. Acad. Sci. Tech. Varsovie 5 (1938), s. 8-21.
64. Une méthode de construction de la fonction de Green des domaines plans quelconques, ibidem 5 (1938), s. 100-114.
65. Sur les points zéros des fonctions analytiques de plusieurs variables, Ann. Soc. Polon. Math. 17 (1939), s. 227-230.
66. Sur les suites de polynômes et la fonction de Green généralisée, ibidem 18 (1945),  s. 4-11.
67. Sur une probléme de l’interpolation, ibidem 18 (1945), s. 123-128.
68. Sur le domaine de convergence des séries de polynômes homogénes a deux variables, Ann. Acad. Sci. Tech. 7 (1946), s. 1-9.
69. Sur les polynômes de Tchebycheff et la fonction de Green, Ann. Soc. Polon. Math. 19  (1947), s. 1-6.
70. Sur les suites monotones en moyenne, ibidem 19 (1947), s. 133-139.
71. Un critére de régularité des points frontiéres dans le probleme de Dirichlet plan, C. R. Acad. Sci. Paris 224 (1947), s. 882-883.
72. Une condition de régularité et d'irrégularité des points frontiéres dans le probleme de Dirichlet, Ann. Soc Polon. Math. 20 (1947), s. 223-228.
73. Sur une propriété des polynômes de Lagrange, C. R. Acad. Sci. Paris 226 (1948), s. 1416-1419.
74. Sur une propriété, des suites de polynômes, Ann. Soc. Polon. Math. 21 (1948), s. 1-6.
75. Sur une propriété des polynômes d'interpolation de Lagrange, ibidem 21 (1948), s. 80-89.
76. Remarques sur le travail précédent de M. Mauro Picone, ibidem 21 (1948), s. 170-172.
77. Une généralisation de l'écart et du diamétre transfini d'un ensemble, ibidem 22: (1949), s. 35-42.
78. Sur une classe de fonctions homogénes et les séries de Taylor des fonctions de deux variables, ibidem 22 (1949), s. 245-268.
79. Pewna metoda przybliżania funkcji rzeczywistych zmiennej zespolonej, Časopis. Pest. Mat. a Fis. 74 (1949), s. 202-206.
80. Sur les coefficients des fonctions analytiques univalentes dans le cercle et les points  extrémaux des ensembles, Ann. Soc. Polon. Math. 23 (1950), s. 69-78.
81. Une nouvelle démonstration d'un théoréme sur les séries de fonctions analytiques, Actas de la Acad. Nac. de Lima 13 (1950), s. 3-7.
82. Une méthode d'approximation des fonctions réelles d'une variable complexe par des fonctions harmoniques, Rend. Accad. Naz. Lincei, ser. VIII, vol. 8, fasc. 4 (1950), s. 292-302.
83. Une méthode élémentaire de résolution du probléme de Dirichlet dans la plan, Ann. Soc. Polon. Math. 23 (1950), s. 230-245.
84. O problemie Dirichleta przy obłożeniu nieciągłym, Dodatek do Rocznika Pol. Tow. Mat. 22 (1950), s. 42-44.
85. Remarque sur les séries entiéres doubles, Ann.  Soc. Polon. Math. 24 (1952), s. 19-24.
86. Sur une famille de fonctions analytiques extrémales, ibidem 25 (1953), s. 1-16.
87. Polynômes extrémaux et la représentation conforme des domaines doublement connexes, Ann.  Polon. Math. 1 (1954), s. 13-28.
88. Un lemme sur les polynômes de Lagrange, ibidem 2 (1955), s. 73-76 (wspólna z  Z. O p i a l e m).
89. Sur la distribution des points extrémaux dans ensembles plans, Ann. Mat. Pura Appl. 39 (1955), s. 143-146.
90. Konstrukcja funkcji odwzorowującej konforemnie dowolny obszar jednospójny na koło,  Zastos. Mat. 2 (1955), s. 117-122.
91. Rozwartość i punkty ekstremalne zbioru, Prace Mat. 1 (1955), s. 56-70.
92. Distributions libres et restreintes des points extrémaux dans les ensembles plans, Ann. Polon. Math. 3 (1956), s. 147-156.
93. Propriété des points extrémaux des ensembles plans et leur application à la re­présentation  conforme, ibidem 3 (1957), s. 319-342.
94. O rozwartości arytmetycznej, geometrycznej i harmonicznej zbioru, Zeszyty Nau­kowe Uniw. Jagielloñ. 3 (1957), s. 49-59.
95. Sur certaines suites liées aux ensembles plans et leur application a la représen­tation conforme, Ann. Polon. Math. 4 (1957), s. 8-13.
96. Points extrémaux des ensembles et leur application dans la théorie des fonctions,  Ann. Acad. Sci. Fenn. Ser. A I Math. 250/20, Helsinki 1958, s. 3-6.
97. Sur la domaine de convergence des séries de polynômes homogénes de deux variables complexes, Ann. Polon. Math. 6 (1959), s. 93-98.
98. Sur les moyennes arithmetiques, géometriques et harmoniques des distances mutuelles des points d'un ensemble, ibidem  9 (1961), s. 211-218.
99. Sur certaines suites de fonctions extrémales de plusieurs variables complexes, ibidem 12 (1962), s. 105-114.
100. O szeregach potęgowych wielokrotnych, Prace Mat. 9 (1965), s. 115-121.

B.  Artykuły i podręczniki

1. Pierwsze zasady geometrii nieeuklidesowej, Sprawozd. IV Gimn., s. 1-38, Kra­ków 1911.
2. O pojęciu nieskończoności, Ogniwo, nr 5, s. 22-42, Kraków 1922.
3. Congres des Mathématiciens des Pays Slaves, Enseig. Math. (Généve) 28 (1929), s. 305-350.
4. Geometria analityczna i początki geometrii różniczkowej, Drukarnia Społeczna, VII+277 s., Kraków 1934.
5. Geometria analityczna, Nakł. Kółka Mat.-Fiz. UJ (skrypt), 256 s., Kraków 1946.
6. Geometria analityczna, Komisja Wyd. Bratniej Pomocy Stud. Politechniki Gdańskiej, cz. 1, Geometria płaska (skrypt), 171 s., Gdańsk 1949.
7. Geometria analityczna, PWN, s. 288, Warszawa 1954; wyd. 6 zmienione, przy współpracy  F.  B i e r s k i e g o, PWN, 256 s., Warszawa 1966.
8. Rachunek różniczkowy i całkowy ze wstępem do równań różniczkowych, Oddz. Krak. Poi. Tow. Mat., wyd. 1, VIII+ 300 s., Kraków 1947; wyd. 10, roz­szerzone,  przy  współpracy  F.  B i e r s k i e g o, PWN, Warszawa 1969.
9. Funkcje analityczne i harmoniczne, Nakł. Kółka Mat.-Fiz. UJ (skrypt), 271 s., Kraków 1948.
10. Funkcje analityczne i harmoniczne, t. I, 174 s., Monografie Matematyczne 29, Warszawa 1952.
11. Funkcje zespolone, wyd. 1, 314 s., PWN, Bibl. Mat. T. 29, Warszawa 1967; wyd. 3, z dodatkiem J. S i c i a k a, Wstęp do teorii funkcji analitycznych wielu zmiennych, PWN, Bibl. Mat. t. 29, Warszawa 1973.
12. Teoria funkcji analitycznych, PWN, Bibl. Mat. t. 14, 558 s., Warszawa 1957.
13. Powstanie Polskiego Towarzystwa Matematycznego, Wiadom. Mat. 12 (1969), s.  3-8.
14. Dawniej było inaczej, rękopis, 58 s.

C. Artykuły o Profesorze

1. J. Górski: Wspomnienia o profesorze F. Leji, Matematyka nr 5/169, 1980.
2. W. Ottenbreit, Wspomnienia o Franciszku Leji w [7].
3. B. Pempuś: Profesor Franciszek Leja Nestor Polskiej Matematyki, Gazeta Grodziska 3(91), Listopad 1991.
4. F. Leja: Dawniej było inaczej, maszynopis, 47s.
5. J. Siciak: Franciszek Leja 1985-1979, Wiadomości matematyczne.
6. B. Szafirski (red): Złota Księga Wydziału Matematyczno Fizycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2000.
7. Szkoła Podstawowa w Grodzisku Górnym imienia prof. Franciszka Leji 1898 - 1998, praca zbiorowa.

Opracował: Zbigniew Suraj