Zaawansowane opcje szukania...

Anna Dąbrowska

Dziedzina: Matematyka

Data urodzenia: 20/09/1942

Data śmierci: 16/11/2020

Miejsce śmierci: Rzeszów

Życiorys

Dyscyplina: matematyka. Specjalność: algebra, równania funkcyjne.

 

Urodziła się 20 września 1942 roku. Studia matematyczne ukończyła w 1966 roku na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii w Uniwersytecie Jagiellońskim. Bezpośrednio po studiach rozpoczęła pracę najpierw jako asystentka (od 1966) w Katedrze Matematyki (od 1981 roku Instytucie Matematyki) Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie, a następnie od 1972 roku jako adiunkt, gdzie pracowała aż do emerytury. Stopień doktora nauk matematycznych uzyskała 1972 roku na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Śląskiego na podstawie rozprawy Równanie translacji na kategorii, której promotorem był prof. Zenon M o s z n e r1 z ówczesnej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. 

W latach 1993 – 1996  pełniła funkcję prodziekana ds. studiów zaocznych Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego WSP w Rzeszowie, a od 1996 roku do 2000 była zastępcą dyrektora ds. dydaktycznych Instytutu Matematyki tej uczelni. Przeszła na emeryturę w 2002 roku. 

Jej zainteresowania naukowe koncentrowały się głównie wokół problemów z zakresu równań funkcyjnych, które w tamtym czasie były jednym z najbardziej popularnych obszarów badawczych w środowisku rzeszowskim. Opublikowała kilka prac naukowych z zakresu swoich zainteresowań naukowych. Dbała niezwykle o wysoki poziom prowadzonych zajęć dydaktycznych i to zarówno pod względem merytorycznym, jak i metodycznym. Specjalizowała się w prowadzeniu zajęć dydaktycznych z analizy matematycznej, algebry i wstępu do matematyki. Brała udział w Resortowym Programie Badań Podstawowych: "Diagnoza skuteczności kształcenia nauczycieli na studiach matematycznych". Za zaangażowanie i wyróżniającą pracę dydaktyczno-organizacyjną otrzymała kilka nagród i wyróżnień. 

Była bardzo oddana swojej rodzinie. Szczególną troską otaczała dwie córki, o których często lubiła opowiadać. Wolny czas spędzała na czytaniu książek, spacerach i pracy na działce. 

Zmarła 16 listopada 2020 roku. Pochowana na Cmentarzu Komunalnym Rzeszów-Wilkowyja.

 

_________________________________________________

1 Zenon Moszner (1930 - 2021), profesor Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, wybitny specjalista w zakresie równań  funkcyjnych.

 

Źródło:

Dzieje Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie 1965-2000  (pod red. W. Bonusiaka), Wyd. WSP w Rzeszowie, Rzeszów 2001, s. 174.

 

Kalendarium wydarzeń

DataRodzaj wydarzeniaMiejsceKomentarz
20/09/1942Urodzony(a)
1966Ukończenie studiówKraków

Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego 

1972Uzyskanie stopnia doktoraKatowice

Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Śląskiego

2002Przejście na emeryturęRzeszów
1966-2002PracaRzeszów

Wyższa Szkoła Pedagogiczna (od 2001 Uniwersytet Rzeszowski)

16/11/2020Zmarł(a)Rzeszów

Publikacje

Artykuły naukowe i raporty:

  1. Z doświadczeń w kształceniu matematycznym słuchaczy SJPC w Rzeszowie, Acta UL Kształcenie Cudzoziemców, 1996, nr 7/8, s. 259-268 [wspólnie z S. Domoradzkim].
  2. Przyswajanie wiedzy matematycznej przez studentów, przyszłych nauczycieli matematyki, na podstawie przeprowadzonych badań w zakresie wybranych przedmiotów kierunkowych, Zeszyty Naukowe WSP w Rzeszowie, Nr 15, Matematyka 1995, z. 3, s. 7-19 [wspólnie z M. Lorensem, S. Midurą, A. Pardałą, J. Tockim].
  3. Z badań nad skutecznością kształcenia matematycznego studentów matematyki, Raport: Resortowy Program Badań Podstawowych III.30, gr. Tem. V.1: Diagnoza skuteczności kształcenia nauczycieli na studiach matematycznych, Bydgoszcz 1989, 50 s. [wspólnie z A. Pardałą, M. Lorensem, S. Midurą, J. Tockim].
  4. Realizacja wybranych przedmiotów matematycznych i ich przyswajanie przez studentów oraz wiedza matematyczna studentów kończących studia matematyczne a skuteczność kształcenia nauczycieli matematyki, Raport: Resortowy Program Badań Podstawowych III.30, gr. Tem. V.1: Diagnoza skuteczności kształcenia nauczycieli na studiach matematycznych, Bydgoszcz 1988, 63 s. [wspólnie z A. Pardałą, M. Lorensem, S. Midurą, J. Tockim].
  5. Groups as finite unions of proper subgroups, Rocznik Naukowo-Dydaktyczny WSP w Krakowie, Prace Matematyczne, 1987, z. 12, s. 37-45.

Opracował: Zbigniew Suraj