Mieczysław Kwiryn Biernacki

Dyscyplina: matematyka. Specjalności: analiza zespolona, geometria różniczkowa.

Urodził się 30 marca 1891 r. w Lublinie w rodzinie Mieczysława, lekarza i działacza społecznego, i Zofii z domu Weysflog. Po ukończeniu w 1909 r. Szkoły Filologicznej im. Stanisława Staszica w Lublinie podjął studia chemiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W 1911 r. został wydalony z uczelni za udział w studenckiej akcji protestacyjnej przeciwko wykładom ks. Zimmermana. Studia kontynuował na Sorbonie w Paryżu. Brał udział w I wojnie światowej: najpierw jako ochotnik w armii francuskiej, a następnie, wraz z armią gen. Józefa Hallera, uczestniczył w wojnie z 1920 r. W czasie tych walk był ranny, a także zatruty gazem. Po wojnie powrócił do Polski. W 1923 r. ukończył na poziomie studiów licencjackich studia matematyczne na Sorbonie w Paryżu, gdzie także w maju 1928 r. otrzymał stopień doktora nauk matematycznych na podstawie rozprawy Sur les équations algébriques contenant des paramètres arbitraires przygotowanej pod opieką prof. Pawła  M o n t e l a¹. Po powrocie do Polski przez rok był starszym asystentem na Uniwersytecie im. Stefana Batorego w Wilnie. Od listopada 1929 r. pracował na Uniwersytecie Poznańskim, najpierw na stanowisku profesora nadzwyczajnego, a od 1937 r. profesora zwyczajnego, pełniąc jednocześnie, aż do wybuchu II wojny światowej, funkcję kierownika Katedry Matematyki. Podczas okupacji przebywał w Lublinie i udzielał tam lekcji matematyki, a po wyzwoleniu pozostał w tym mieście na stałe. Uczestniczył w tworzeniu Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, w którym w grudniu 1944 objął funkcję kierownika Katedry Matematyki.

Od 1946 r. był członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk, a od 1949 r. pracownikiem Instytutu Matematycznego PAN. Należał także m.in. do Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk i Polskiego Towarzystwa Matematycznego, pełniąc w tym drugim w latach 1937–1938 i 1948–1951 funkcję wiceprezesa.

Jego zainteresowania naukowe koncentrowały się wokół problemów analizy matematycznej i geometrii. Był jednym z twórców polskiej szkoły analizy zespolonej. Opublikował 87 prac naukowych, w tym 2–tomowy podręcznik geometrii różniczkowej.

Za swą działalność naukową i organizacyjną otrzymał wiele nagród i odznaczeń krajowych i zagranicznych, wśród nich francuską Legię Honorową.

Zmarł 21 listopada 1959 r. w Lublinie.

____________________________________

¹Paweł Montel (1876–1975) –  matematyk francuski, profesor Uniwersytetu Paryskiego.

Źródło:

• Zasoby internetowe.

1. M. Biernacki: Sur les équations algébriques contenant des paramètres arbitraries, Bull. Int. Acad. Polon. Sci., 1927, s. 541-685 (rozprawa doktorska).
2. M. Biernacki: O odwzorowaniu konforemnem, 1933.
3. M. Biernacki: Geometria analityczna przestrzenna, 1934.
4. M. Biernacki: Les fonctions multivalentes, 1938 (monografia).
5. M. Biernacki: Geometria różniczkowa, Część 2, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1954.                                                                                                                         

                                                                                                                           Opracował: Zbigniew Suraj