Andrzej Turowicz

Dyscyplina: matematyka. Specjalności: równania różniczkowe, analiza funkcjonalna.

Urodził się w Przeworsku w 1904 r.. Do szkoły podstawowej i średniej uczęszczał w Krakowie, gdzie w 1922 r.  zdał maturę. W latach 1922–1928 studiował matematykę na Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ) w Krakowie i do r.  1937 uczył matematyki w szkołach. W okresie 1937–1939 był adiunktem Politechniki Lwowskiej, a po wkroczeniu Sowietów jej wykładowcą. Do Krakowa wrócił  w 1941 r., a w 1945 wstąpił do Zakonu Benedyktynów w Tyńcu. Doktoryzował się w 1946 r. i pracował na UJ, a w 1962 przeniósł się do Instytutu Matematycznego PAN i tam w 1963 r. się habilitował, a w 1969 został profesorem nadzwyczajnym.

W okresie lwowskim współpracował z Stefanem Kaczmarzem (mają wspólną pracę o postaci funkcjonału multyplikatywnego) i Stanisławem Mazurem, a po wojnie opublikował kilkadziesiąt prac dotyczących równań różniczkowych, analizy funkcjonalnej, teorii sterowania, teorii prawdopodobieństwa itp.

Zmarł w 1989 r. w Tyńcu k. Krakowa.

Źródło:

• Roman Duda, Lwowska Szkoła Matematyczna, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2007, s. 215

1. Teoria wyznaczników i macierzy z zastosowaniem do teorii równań liniowych i form 1 i 2 stopnia (Kraków 1949, nakładem Kółka Matematyczno-Fizycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego).
2. Geometria zer wielomianów (Warszawa 1967, Wydawnictwo Naukowe PWN).
3. Reguła Mistrza, Reguła św. Benedykta (przekł. Tomasz M. Dąbek, Bernard Turowicz). Tyniec - Wydawnictwo Benedyktynów, Kraków 2006.

Opracował: Zbigniew Suraj