Dyscyplina: matematyka. Specjalność: nauczanie matematyki i fizyki.
Urodził się 15 stycznia 1874 r. we Lwowie. Ukończył Gimnazjum św. Anny w Krakowie (1891) oraz matematyki i fizyki na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie (1896). Nauczyciel szkół krakowskich, a następnie profesor rzeszowskiego gimnazjum (1899–1903), inspektor szkolnictwa ludowego w okręgu krakowskim i organizator z polecenia TSL szkół polskich na Śląsku Cieszyńskim (1906–1915), inspektor szkolny w Lublinie, od 1917 naczelnik w Departamencie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Tymczasowej Rady Stanu w Warszawie, minister wyznań religijnych i oświecenia publicznego w rządzie Leopolda Skulskiego (1919-20), podsekretarz stanu w tym ministerstwie (1920–1927). Po przewrocie majowym przewodniczący Komisji Egzaminów Państwowych dla nauczycieli szkół średnich w Warszawie, od 1928 dyrektor eksperymentalnego Gimnazjum i Liceum im. Sułkowskich w Rydzynie. W okresie okupacji przebywał w Pruszkowie i Krakowie (organizował tam tajne nauczanie), Żurawicy i Suliszewie. Po wojnie zamieszkał w Krakowie, a od 1948 r. w Gliwicach.
Zmarł 19 kwietnia 1955 r. w Gliwicach.
Źródło:
- Encyklopedia Rzeszowa, Rzeszów 2004, s. 295 (opracowanie: Jan Draus).
Tadeusz Łopuszański za swoją działalność otrzymał:
Napisał wiele artykułów, które ukazały się w pismach pedagogicznych w latach 1906–1939, a także książki:
- Rydzyna. Dziesięć lat działalności Fundacji Sułkowskich. 1937, reprint w Warszawie 2001 r.
- Szkoła doświadczalna. Trzechlecie 1936–1939. reprint w Warszawie 2001 r.
- Tezy. Od pedagogiki narodowej do pedagogiki europejskiej. Pisane przez Łopuszańskiego podczas i po wojnie – wydana staraniem Fundacji im. Łopuszańskiego w Warszawie w 2000 r.
Opracował: Zbigniew Suraj
