Dyscyplina: matematyka. Specjalność: równania różniczkowe.
Urodził się 18 maja 1915 r. we Lwowie. Tu chodził do szkoły podstawowej i średniej, tu także studiował matematykę na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jana Kazimierza, którą ukończył w 1940 r. W 1944 r. uzyskał posadę na stanowisku asystenta u prof. Stefana Banacha w Katedrze Mechaniki Teoretycznej. W czasie okupacji niemieckiej Lwowa w latach 1941–944 był, wraz z wieloma innymi lwowskimi naukowcami, karmicielem wszy w Instytucie Badań nad Tyfusem Plamistym prof. Rudolfa Weigla. W 1946 r. został zmuszony do wyjazdu ze Lwowa. Zamieszkał na stałe w Krakowie, gdzie w 1948 r. podjął pracę w Katedrze Matematyki Politechniki Krakowskiej, kierowanej wówczas przez prof. Mirosława Krzyżańskiego. W 1958 r. uzyskał stopień doktora nauk matematycznych. Habilitował się w 1963 r., a tytuł profesora uzyskał w 1972 r.
Specjalizował się w dziedzinie równań różniczkowych i ich zastosowaniu w technice. Opublikował ponad 80 publikacji. Był promotorem 7 zakończonych przewodów doktorskich.
W latach 1973–1979 był zastępcą dyrektora Instytutu Matematyki PK, a od 1979 do 1985 dyrektorem tego instytutu. Współpracował z Instytutem Matematyki Wyższej Szkoły Pedagogicznej i Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, gdzie prowadził wykłady i seminaria dyplomowe i naukowe. Wypromował około 200 magistrów. Miał też krótki związek z powstającą na początku lat sześćdziesiątych XX w. w Rzeszowie Wyższą Szkołą Pedagogiczną. W roku akademickim 1963/1964 prowadził zajęcia dydaktyczne na kierunku matematyka w Studium Terenowym w Rzeszowie krakowskiej Wyższej Szkoły Pedagogicznej.
Za swoją wieloletnią nienaganną pracę zawodową był wielokrotnie nagradzany i wyróżniany. Otrzymał 3 nagrody ministra i kilkanaście razy Nagrodę Rektora Politechniki Krakowskiej. Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Honorową i Złotą Odznaką Politechniki Krakowskiej.
Nestor krakowskich matematyków. Należał wcześniej do grona lwowskich matematyków skupionych wokół profesorów Stefana Banacha i Hugona Steinhausa w Lwowskiej Szkole Matematycznej.
Był członkiem Polskiego Towarzystwa Matematycznego od 1949 r.
Ceniony przez swoich uczniów i współpracowników.
Zmarł 10 lutego 2006 r. w Krakowie, gdzie został pochowany na cmentarzu Rakowickim.
Źródło:
- Feliks Barański: Lwowskie wspomnienie o Stefanie Banachu, Zeszyty Naukowe AGH im. S. Staszica, Kraków 1993, Opuscula Mathematica z. 13, Nr 1522, s. 55-57.
- Źródła internetowe.
Profesor Feliks Barański za swoją wieloletnią nienaganną pracę zawodową otrzymał:
- 3 nagrody ministra i kilkanaście razy Nagrodę Rektora Politechniki Krakowskiej,
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Złoty Krzyż Zasługi,
- Honorową i Złotą Odznaką Politechniki Krakowskiej.
- Feliks Barański: Lwowskie wspomnienie o Stefanie Banachu, Zeszyty Naukowe AGH im. S. Staszica, Kraków 1993, Opuscula Mathematica z. 13, Nr 1522, s. 55-57.
Opracował: Zbigniew Suraj
